Vrijwel alle persoonlijkheidstesten zijn gebaseerd op een subjectief beeld van jezelf of van anderen. Vaak moet je uitspraken waarderen of tegen elkaar af zetten die gaan over jezelf en hoe jij naar jezelf kijkt. Bijvoorbeeld ‘ik houd van rust en regelmaat’, ‘ik sta tolerant in het leven’ of ‘ik ben netjes en geordend’. Of: ‘Ik voel me vaak verdrietig, ik wordt snel boos, ik ben een zeer harde werker, ik voel de emoties van anderen aan.‘
Zelfbeeld als bron
Deze stellingen zijn nogal subjectief. ‘Ik hou van rust en regelmaat’ kan je nog enigszins objectief noemen, want je houdt ervan of je houdt er niet van. Maar ‘ik sta tolerant in het leven’ is een uitspraak die sterk gelinkt is aan overtuigingen, waarden en normen. Wanneer het belangrijk is in een cultuur dat je tolerant bent of wanneer dat van jongs af aan erin is geramd, zul je eerder een hogere score toekennen dan wanneer dat niet belangrijk is. Of je dat werkelijk bént, dus vanuit je natuur, dat is een tweede vraag. En het is ook nog afhankelijk van de definitie die iemand geeft aan ‘tolerant’.
Stellingen zoals ‘Ik voel me vaak verdrietig’ zijn ook subjectief, maar net anders. Wat is ‘vaak’? Vaak betekent dat je het afzet tegen iets of vergelijkt met iets. Want als er vaak is, is er ook weinig. Het gaat in dit geval over de persoonlijke beleving van ‘vaak’. Verdrietig zijn zegt daarnaast niet per se iets over persoonlijkheid als wel over je omstandigheden. Heb je net een jaar achter de rug met wat meer heftige gebeurtenissen of heb je een burn-out, dan zal je geneigd zijn om een hoge score te geven aan deze vraag. Terwijl in dit geval het weinig zegt over je persoonlijkheid, maar vooral over je omstandigheden.
‘Ik voel emoties van anderen aan’. Is wellicht ook subjectief, maar ook niet meetbaar. Hoe weet je dat? Veel mensen dénken dat ze dat emoties van anderen voelen, maar zullen dit nooit checken. Dus ze denken wel dat ze het aanvoelen, maar of ze het ook daadwerkelijk doen, dat is een ander verhaal. En wanneer antwoord je ‘ja’ ? Als je dat één keer hebt gedaan of wanneer je dat elke dag doet? Én dan heb ik het ook nog niet over de definiëring hiervan.
Kindertijd als bron
Dit is één van de dingen die de kerntalentenmethodiek anders maakt dan andere persoonlijkheidsonderzoeken. Een kracht van kerntalentenmethode is, zoals collega-analist Willemijn Simpson het noemde, dat je geen zelfinzicht nodig hebt. Zelfinzicht is eigenlijk een mening over jezelf, vol ruis van ervaringen en opvoeding.
Bij de kerntalentenmethode ga je terug naar je kindertijd en hoef je alleen maar te herinneren wat je toen deed. De rest is aan de analist. Elke twee of vijf jaar de uitkomsten herijken met wisselende uitkomsten daarvan is bij de kerntalenteanalyse geen sprake. Doordat de uitkomsten aan een zuiverder bron worden ontleent, je speelgedrag in je jeugd, gaan deze een leven lang mee en krijg je echt inzicht in je aard, potentieel en intrinsieke motivatie. Het is dus dubbel en dwars de investering waard!
