Dat zij anders creatief is, wil niet zeggen dat zij niet creatief is. Dat vind ik één van de toffe dingen van de kerntalentenmethode: de nuance door de verschillende soorten van, onder anderen, creativiteit.
Ze was verbaasd dat ze drie creatieve kerntalenten sterk had: Nuttige creativiteit, Esthetische creativiteit en Abstracte probleemoplossing. ‘Mijn man zegt altijd dat ik niet creatief ben. Zie je wel dat ik het wél ben.’ Na de analyse ging ze direct weer aan de slag met het naaien van kleren en kleedjes. Dit had ze al tijden niet meer gedaan.
Haar man heeft ook drie sterke creatieve kerntalenten: Nuttige creativiteit, Esthetische creativiteit en Mentale creativiteit. En hij heeft deze alle drie maximaal, wat betekent dat als hij deze dingen niet doet, hij daar echt last van heeft. Op deze drie manieren creatief bezig zijn, is heel vanzelfsprekend voor hem en zal in alles wat hij doet door willen sijpelen.
Haar 'beperkte creativiteit'
Haar creativiteit ‘beperkt’ zich tot het willen creëren van tastbare dingen: ze maakt graag functionele, bruikbare en mooie dingen. Zoals dat naaien van kleren en dekens. Het oplossen van abstracte problemen laat ik nu even buiten beschouwing. Het is een creatief kerntalent, maar gaat niet over het creëren van iets.
Haar man houdt ook van die tastbare creativiteit, maar heeft daar bovenop nog de Mentale creativiteit sterk die gaat over het creëren van niet-tastbare dingen, denk aan fantasie, visie, muziek, filosofie, literatuur etc.
Deze mentale creativiteit is bij haar klein, waardoor zij niet zo veel heeft met al die zaken. Voor haar is hij regelmatig nogal zweverig en vaag. Hij kan genieten van een bijzonder stukje muziek of een gedachte over de toekomst van de wereld. Hij trekt zich regelmatig terug op zijn zolderkamer om helemaal los te gaan in zijn mentale creativiteit. En hij ‘doet’ daar dus niks, dan alleen zitten en wegzweven in gedachten. ‘
Van ergernis naar vermaak
In deze relatie stelde hij zich boven haar, had regelmatig commentaar op haar creativiteit, waardoor zij zich de zin liet ontnemen om los te gaan in haar eigen creativiteit. En andersom ook: Zij ergerde zich aan zijn zweverigheid, waardoor hij zich daarin beperkt en niet gezien voelde. Wanneer je een kerntalent klein hebt, is het echt heel lastig om te begrijpen wat iemand anders, die dit sterk heeft, dan wél heeft. Wat je niet kent is moeilijk te begrijpen en te vatten. Het enige wat je daarmee kan doen, is het van ‘gewoon’ van de ander aannemen, zonder er een oordeel over te hebben.
Nu ze dit van elkaar weten, is de ergernis een vorm van vermaak geworden. Natuurlijk irriteren ze zich nog wel eens naar elkaar over de andere manier van creatief zijn. Maar veel vaker laten ze elkaar daarin in hun waarde, waarderen ze de creativiteit van de ander vaker én maken ze meer gebruik van elkaars creativiteit.
